تأثیر درمان متمرکز بر شفقت(CFT) بر تاب‌آوری زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (MS)

چکیده زمینه و هدف: مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن پیشرونده سیستم عصبی مرکزی با علایم متفاوت و ناتوان کننده فیزیکی و روان‌شناختی می­باشد که مشکلات عدیده‌ای را برای فرد بیمار به همراه دارد. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر درمان متمرکز بر شفقت بر تاب‌آوری زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بود.   روش بررسی: این پژوهش، یک مداخله آزمایشی به شیوه پیش‌آزمون‌‌ ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش را کلیه بیماران زن دارای پرونده فعال در انجمن ام اس شهر تهران در سال 1395 تشکیل دادند. نمونه 30 زن بیمار بودند که بر اساس ملاک­های ورود و خروج به مطالعه و نمرات اکتسابی در پرسشنامه، به شیوه در دسترس انتخاب و با تخصیص تصادفی در گروه‌های 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار مطالعه مقیاس تاب‌آوری کانر دیویدسون  بود.  پس از اخذ پیش‌آزمون از هر دو گروه، آزمودنی‌های گروه آزمایش، 8 جلسه دو ساعته درمان متمرکز بر شفقت را به شیوه گروهی و هفتگی دریافت نمودند. گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. داده­ها با بهره گیری از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری(آنکوا) در نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.   یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمرات تاب آوری آزمودنی‌های گروه آزمایش در مرحله پیش‌آزمون 27/14±73/66 و در مرحله پس‌آزمون 06/7±33/87 بود. در گروه کنترل نیز میانگین و انحراف معیار نمرات تاب‌آوری قبل از مداخله 01/16± 59 و بعد از مداخله 85/15±80/58 بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که با کنترل اثر پیش‌آزمون، بین میانگین گروه آزمایشی و کنترل تفاوت معنی‌داری وجود دارد(63/78=F و 01/0>p) که نشان دهنده اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت در افزایش تاب‌آوری آزمودنی‌های تحت مداخله است.   نتیجه‌گیری: درمان متمرکز بر شفقت به عنوان شیوه درمانی جدید، احتمالاً گزینه مداخله­ای مناسبی در جهت کاهش مشکلات روان‌شناختی و افزایش تاب‌آوری بیماران ام اس محسوب می‌گردد. پیشنهاد می‌شود انجمن‌های ام اس سراسر کشور از این شیوه درمانی در راستای ارتقاء سلامت روان‌شناختی بیماران استفاده نمایند.